Częstym i ciekawym zjawiskiem u osób z ADHD jest tzw. „Time blindness”, co możemy przetłumaczyć jako „ślepota czasowa” czy po mojemu „ślepotość czasu” 😉

Często to właśnie z niego wynika wiele problemów i trudności, jak choćby spóźnianie się czy nie realizowanie rzeczy na czas.

Timeblindess

Timeblindess, to zjawisko, które charakteryzuje się brakiem umiejętności wyczucia czasu. Osoby z ADHD nie potrafią ocenić ram czasowych dla wykonania zadań, ciężko jest nam ocenić, ile zajmie wykonanie danej czynności.

Tu i teraz

Z racji na brak poczucia czasu, skupiamy się przede wszystkim na „tu i teraz”. Liczy się to co TERAZ robię i to, że TUTAJ TERAZ jestem. Dlatego jeśli wydaje nam się, że 30 minut wystarczy na dojazd do pracy, to na wszelki wypadek dodajmy zapasowe przynajmniej 10 minut.

Przed czasem 

Może pojawić się także druga skrajność, która wynika z tego samego powodu: przyjazd dużo przed czasem (zdecydowanie jest to bardzo widoczne u mnie).

Tak bardzo boję się, że się spóźnię albo będę musiała się spieszyć, że wyjeżdżam tak wcześnie, że później potrafię czekać godzinę na pociąg albo 40 minut na wizytę u lekarza, mimo, że wiem, że i tak jest opóźnienie. Wizja czekania przez kogoś na mnie, wpędza mnie w tak duży dyskomfort i niepokój, że wolę kręcić się wokół budynku przez godzinę, niż tłumaczyć się ze spóźnienia lub biec, spieszyć się i stresować.

Unikanie sytuacji niekomfortowej, wynika też z trudności w relacjach. Spóźnienie się to dodatkowy element interakcji społecznej, której nie jestem w stanie przewidzieć, nie wiem, jak zareaguje druga osoba, jak wpłynie to na jej emocje i czy w ogóle będę umiała je rozpoznać. Po takim spóźnieniu się, potrafię męczyć się z poczuciem winy lub niepewnością czy aby na pewno relacja z tą osobą nie uległa zmianie albo ta osoba nie zaczęła na mnie patrzeć tylko w negatywnych barwach.

Waiting mode – wyczekiwanie

Zaraz obok zjawiska jakim jest time blindness, nie powinniśmy zapomnieć o tzw. WAITING MODE. Szczególnie przy planowaniu różnych zadań.

Waiting mode polega na tym okropnie bezproduktywnym wyczekiwaniu na zadanie.  Na przykład, gdy chodziłam do szkoły i byłam zwolniona w czasie lekcji, bo o 12.45 miałam wizytę u lekarza, to do tego czasu nie mogłam się skupić na niczym innym tylko WYCZEKIWAŁAM. Patrzyłam na zegarek, myślałam o tym, że wyjdę ze szkoły i pojadę do lekarza, skupienie na lekcjach i jakakolwiek nauka nie istniały.

Dzisiaj mam tak z odbieraniem dzieci z przedszkola. Skoro wiem, że o 15.00 muszę wyjść z domu, to już kilka godzin wcześniej ciężko mi się skupić i skoncentrować na pracy. Dotyczy to głównie tych zadań, których nie wykonujemy rutynowo na codzień, tylko są czymś „nowym” (np. rozmowa o prace, wizyta u lekarza, ważne spotkanie, wyjazd pociągiem czy wylot samolotem).

Ćwiczenie – slepotość czasu 🙂

Przygotuj kartkę i długopis. Następnie narysuj tabelkę składającą się z trzech kolumn.

• W pierwszej kolumnie napisz różne czynności: np. 20 przysiadów, 4 okrążenia wokół salonu, wyniesienie śmieci do kontenera, zaadresowanie koperty itp.

• W drugiej kolumnie napisz CZAS, czyli ile Twoim zdaniem zajmie Ci wykonanie tej czynności (np. 20 przysiadów = 40 sekund).

• Wykonaj czynności z listy, włącz stoper i w trzeciej kolumnie zapisz ile czasu zajęło Ci RZECZYWISTE wykonanie tej czynności 🙂

To ćwiczenie pomaga nauczyć się skuteczniejszego określania czasu.

Wiele razy myślałam, że napisanie jakiegoś artykułu zajmie mi 30 minut. Ostatecznie trwało to 3 godziny. Często stosuje to ćwiczenie podczas codziennych obowiązków, żeby z każdym dniem lepiej planować swoją prace i inne obowiązki.

A jeszcze więcej przeczytasz w mojej najnowszej książce: 

Link do zakupu: KLIK